Leven na borstkanker

Leven na borstkanker..

 

In de zomer van 2014 voelde ik een knobbeltje in mijn borst. Ik voelde meteen aan dat het mis was...

Die zomer kreeg ik de diagnose borstkanker. Dit was 18 augustus. De eerste schooldag van mijn toen 7 jarige zoon. Die datum vergeet ik nooit meer. Wat een klap! Niets was meer belangrijk, behalve overleven.

Er braken weken aan van onderzoeken, gesprekken, beslissingen. Omdat ik het BRCA 1 gen heb werd aangeraden om mijn eierstokken en borsten te laten verwijderen.  Dit heb ik gedaan. Chemo therapie, de hel..... Ik verloor mijn blonde lokken..

Operatie...ik verloor mijn borsten.... Het hele proces was zo vrouw onterend... Ik zag eruit als een jongetje met mijn kale hoofd en platte borstkas... Alles wat mij vrouw maakte, was weggehaald... 

 

Waar ik het vandaan haalde weet ik niet, maar ik was strijdvaardig! Ik zou dit overleven! Wat nou doodgaan aan borstkanker. Ik niet.

Ik vocht en bikkelde. Ik werkte lekker door waar dit kon en bleef leuke dingen doen. De mensen om mij heen vonden me sterk en dit was ik ook. Ik had een enorme vechtlust.

 

Na mijn laatste chemo sloeg de angst toe... Ik ging googelen en las dat mijn tumor erg agressief was en dat de kans dat het terug zou komen aanwezig was. Eigenlijk wist ik dit wel, maar dit had ik ergens weg gestopt. Puur zelfbehoud natuurlijk. 

De maanden na mijn behandelingen en operaties had ik het gevoel dat ik geen perspectief had. Ik wist niet of ik oud zou worden. Ik had zoveel dromen en toekomst plannen. Ik studeerde psychologie, ik wilde een coachpraktijk starten. Het idee dat ik wellicht niet oud zou worden maakte dat ik niet goed wist of ik door moest gaan met plannen of dat ik moest genieten van mijn gezin en me richten op mijn herstel.

Het voelde alsof ik in de wacht stond.... 

 

Ik was tijdens de chemo erg aangekomen. Ik was ontzettend onzeker. Kort haar, te zwaar....dit terwijl ik voor mijn borstkanker zo'n mooie vrouw was. (Dit besefte ik me toen pas ;-) ) 

Ik voelde me schuldig over deze gedachten. Ik mocht blij zijn dat ik alle behandelingen zo goed had doorlopen en dat ik er nog was. Toch waren deze gevoelens er wel.

 

Omdat ik erg worstelde met al deze zaken heb ik hulp gezocht bij een coach die gespecialiseerd is in vrouwen die borstkanker gehad hebben.

Zij heeft mij laten zien dat ik niet de enige was met deze gevoelens. Dat het niet oppervlakkig is om mijn haren oude figuur weer terug te willen. Om me weer die mooie vrouw te voelen. 

De gesprekken met haar waren helend.

 

 Ik ben nu  9 jaar verder en de spannende jaren zijn voorbij!

Het vertrouwen is terug. Het perspectief loze gevoel is weg. 

Ik ben doorgegaan met de studie, ik ben de coachpraktijk begonnen.

 

Maar wat was het een proces. Een proces van mezelf weer vinden, want hoe dan ook, zo'n ervaring veranderd je enorm. Het veranderd de manier waarop je in het leven staat. Het veranderd de manier waarop je in je relaties staat. Je lichaam is niet alleen veranderd, ook je psyche.

 

Lees je dit artikel omdat je borstkanker hebt of hebt gehad? Herken je de strijd die ik beschrijf of heb je een andere weg doorlopen?

Blijf niet alleen strijden! Laat je begeleiden. Ik herken je strijd, ik herken je gevoel.

 

Wil je eens praten? Om eens te kijken wat ik in coaching voor je kan betekenen?

Laat je naam en mail adres achter en ik neem snel contact met je op.