When shit happens

When shit happens, turn it into fertilizer.

Toen ik borstkanker kreeg besefte ik me meteen dat ik een keus had in hoe ik met deze diagnose om zou gaan. Ik weet nog dat ik hoorde dat de foto van mijn borsten niet goed was en dat ik een biopt moest laten nemen en dat ik dacht: "Oke Danits, je hebt nu een keus in hoe je hier mee om gaat, als het echt mis is moet je nog meer prikken etc, dus je houdt je rustig en ondergaat alles.."

Ik kreeg van een lieve kennis een kaartje met de woorden: "When shit happens, turn it into fertilizer." 

Dit is hoe ik met de ziekte ben omgegaan en ondanks dat het zwaar was, heeft mijn positieve houding me goed door het proces heen geholpen.

Nu is dit natuurlijk een tricky onderwerp. Want niet iedereen ondergaat levensgebeurtenissen op een positieve manier. Laat ik duidelijk zijn, ik keur niets af en wil geen mensen tegen de borst stuiten. Ik wil alleen delen wat ik zelf heb ervaren en wat de literatuur hierover zegt. Ik hoop je te kunnen inspireren om soms met een andere bril naar het leven en de gebeurtenissen te kijken.

Iedereen gaat op een andere manier om met vervelende gebeurtenissen in zijn leven. Dit wordt coping stijl genoemd. De ene persoon pakt het probleem meteen aan, er zijn mensen die sociale steun zoeken, anderen vermijden het onderwerp en gaan verder met hun leven. In de loop van je leven heb je een manier gevonden om met vervelende gebeurtenissen om te gaan. Dit is jouw manier! Niet die van een ander. Dus een ander kan hier niets over zeggen.

Maar...ga eens na bij jezelf of jouw manier altijd helpt? Als je het onderwerp vermijdt en doorgaat met leven, dan helpt dit jou op dat moment. Dat is goed. Maar wat levert het je op de lange termijn op?

Denk eens na over: " Hoe ga jij met vervelende gebeurtenissen om?" Wat levert het je op? Zou je anders met gebeurtenissen om willen gaan? Zo ja, hoe? Wat heb je daarbij nodig?